la alegría de vivir Pablo Picasso

Κι έρχεται ξαφνικά η μοίρα και σε γεμίζει προβλήματα· σε καρφώνει με το διαπεραστικό της βλέμμα, σε σφίγγει στο λαιμό με τα κρύα της δάχτυλα, σε βροντά στο χώμα και σε πατά με σιδερένιο πόδι· και μετά γελά και φεύγει, μα αργότερα μετανιώνει για τις πράξεις της και σου στέλνει καλή τύχη, παρακαλώντας συγχώρεση. Σου προτείνει το μεταξένιο της χέρι, σε σηκώνει ψηλά και σου τραγουδά το τραγούδι της Ελπίδας που σε κάνει να ξεχνάς όλες σου τις έγνοιες. Μπολιάζει μέσα σου το σπόρο της αυτοπεποίθησης και της φιλοδοξίας.

Χαλίλ Γκιμπράν. Ανυπότακτες ψυχές Αθήνα: Μπουκουμάνη, 1984 σ. 11