το κρασί εμπνέει...

Diego Velazquez

Los Borrachos ο El triunfo de Baco
Óleo sobre lino
1600

Μα με το ανέρωτο κρασί και το παραπανίσιο κρέας
θολώθη ο νους και πάχνη σκέπασε πολύ γλυκιά τον κόσμο˙
ξαναγυρνούν τα πόδια στους κουτσούς και στους κουλούς τα χέρια
και μάτια μυστικά σταλοβολούν στις ρημαγμένες κόχες.

Νίκος Καζαντζάκης, ΟΔΥΣΣΕΙΑ Α [1146-1149]

Me gustas cuando callas porque estás como ausente,
y me oyes desde lejos, y mi voz no te toca.
Parece que los ojos se te hubieran volado
y parece que un beso te cerrara la boca.

Como todas las cosas están llenas de mi alma,
emerges de las cosas, llena del alma mía.
Mariposa de sueño, te pareces a mi alma,
y te pareces a la palabra melancolía.

Me gustas cuando callas y estás como distante.
Y estás como quejándote, mariposa en arrullo.
Y me oyes desde lejos, y mi voz no te alcanza:
déjame que me calle con el silencio tuyo.

Déjame que te hable también con tu silencio
claro como una lámpara, simple como un anillo.
Eres como la noche, callada y constelada.
Tu silencio es de estrella, tan lejano y sencillo.

Me gustas cuando callas porque estás como ausente.
Distante y dolorosa como si hubieras muerto.
Una palabra entonces, una sonrisa bastan.
Y estoy alegre, alegre de que no sea cierto.

Pablo Neruda, Veinte poemas y una canción desesperada
Madrid: Alianza, 2002 pp.89-90

la alegría de vivir Pablo Picasso

Κι έρχεται ξαφνικά η μοίρα και σε γεμίζει προβλήματα· σε καρφώνει με το διαπεραστικό της βλέμμα, σε σφίγγει στο λαιμό με τα κρύα της δάχτυλα, σε βροντά στο χώμα και σε πατά με σιδερένιο πόδι· και μετά γελά και φεύγει, μα αργότερα μετανιώνει για τις πράξεις της και σου στέλνει καλή τύχη, παρακαλώντας συγχώρεση. Σου προτείνει το μεταξένιο της χέρι, σε σηκώνει ψηλά και σου τραγουδά το τραγούδι της Ελπίδας που σε κάνει να ξεχνάς όλες σου τις έγνοιες. Μπολιάζει μέσα σου το σπόρο της αυτοπεποίθησης και της φιλοδοξίας.

Χαλίλ Γκιμπράν. Ανυπότακτες ψυχές Αθήνα: Μπουκουμάνη, 1984 σ. 11